In november 2008 gaf de Amerikaanse performer en componiste Laurie Anderson een concert in
cultuurcentrum De Oosterpoort in
Groningen. We kennen haar onder meer van het minimalistisch werk O, Superman. Haar echtgenoot, Lou Reed, vergezelde haar bij deze
gelegenheid.
Een en ander kwam Auke
de Boer, beiaardier van het carillon van de Martinitoren, ter ore.
Hij wist er die zaterdagmorgen wel raad mee. Hij verpakte Perfect Day achteloos in zijn gebruikelijke
repertoire. Deze ballade is een van de juweeltjes op Transformer (1972), het tweede soloalbum van Lou Reed. Op kant A is het het derde liedje. Voorts is het de
B-kant van de single Walk on the Wild
Side.
Transformer werd geproduceerd door David Bowie en Mick Ronson.
Beiden koketteerden destijds met de modieuze, decadente glam-rock. Reed bleek niet ongevoelig voor deze nichterige
hype: de hoes van de lp etaleert hem androgyn.
Terug naar november 2008. Het toeval wilde dat Reed die novembermorgen in de omgeving
van de Grote Markt verbleef en zijn klassieker met een hem volstrekt
onbekend instrument gespeeld hoorde. Het frappeerde hem. Dat spreekt. Een
instrument als een carillon was hem immers
vreemd. Een carillon, dat is Nederlandse, muzikale folklore. Reed zocht dan ook contact met de beiaardier die zijn liedje kennelijk zo achteloos naar beneden liet dwarrelen.
Maar dan.
Binnen de kortste keren verbleef Reed meer dan twee uur op de tweede trans van de Martinitoren, aangenaam en wonderlijk verrast door hetgeen het getierelier met 52 klokken wel niet vermag.
Perfect Day is een
niemendalletje, dat verhaalt over een willekeurige, denkbeeldige dag van wie
dan ook. Het heeft een ingehouden, spannende dynamiek en een vlakke, gedragen,
lome expressie. Het verhaalt van saaie burgerlijkheid: sangria drinken in
een park, even naar de dierentuin en dan naar huis, tv kijken en vlot naar bed.
Mierzoet sentiment. Maar schijn bedriegt. Als de geliefde heroïne blijkt te zijn, dan wordt het allemaal heel andere koek:
‘You made me forget
myself’
‘I thought I was
someone else, someone good.’
‘Problems all left
alone’
In teksten kan men winkelen.
De recente dood van Lou Reed herdacht Auke de Boer onlangs met respect door nog één keer Perfect Day op het
carillon van de Martinitoren te riedelen.
Vanaf het Martinikerkhof nam ik het amateuristisch op. Niet het beeld, maar het geluid, dat mag er wezen. En daar is het hier uiteindelijk om te doen.
Een carillon zal nooit anders tingelen dan dat het doet. Het heeft daarmee de saaie voorspelbaarheid van draaiorgels gemeen.
Perfect Day is misschien
wel een van de mooiste liefdesliedje ooit, maar zonder tekst én zeker zonder Reed
is het niet meer dan onopvallend,
suf muzikaal behang.
Dat kwam me bij deze interpretatie goed en wel ter ore.
