Mestreech

Ik was in Maastricht.

Het is een fraaie stad die haar eeuwenoude historie mooi restaureert en zorgvuldig conserveert. Ook buiten de door de katholieken vastgestelde liturgische periode sprankelt het er van carnaval en vrolijke uitbundigheid. Het kleine, wat rommelig en vooral lawaaierig café In den Vogelstruys aan het Vrijthof getuigt er dagelijks van. Ik zat er dan ook graag.

Over Maastricht valt veel te verhalen. Dat doen de toeristische boekjes dan ook volop. 

Op pad in Nederland, dan laat ik me vergezellen door Rik Zaal. In zijn magistrale, tweedelige standaardwerk Heel Nederland  (Arbeiderspers, 2009) observeert en beschrijft hij lyrisch en kritisch, gedetailleerd en laconiek ons wonderlijk en verrassend Nederland.

Maastricht beschrijft Zaal als een stad waar het geroemde bourgondische leven vooral door de gegoede bourgeoisie wordt genoten. Een juiste waarneming. Ik voeg er aan toe dat Maastricht vooral getuigt van provinciaalse gezelligheid en kneuterige Gutbürgerlichkeit.

Ik nam de bus naar de voet van de Sint-Pietersberg, ten zuiden van de stad. Veel mensen doen dat anders: ze wandelen in porties het Pieterpad: een route van 492 kilometer van Pieterburen aan de Groninger Waddenkust naar de Sint- Pietersberg , het uiterste zuiden van Limburg. Mensen die de tegengestelde route verkiezen, die zijn er ook. Het maakt allemaal niet uit: het wordt er niet meer of minder van. Het blijft bij 492 kilometer. De wat minder spectaculaire kwalificatie heuvel bleek, wat mij betreft, de Sint-Pietersberg zo veel beter te passen.

Het is een vreemde, maar vooral een verrassende gewaarwording plots op de top ervan een ingegraven militair fort van royale afmetingen aan te treffen.

Vanwege de hoge en geïsoleerde ligging werden er in de jaren ‘60 en ‘70 festiviteiten georganiseerd die vooral veel herrie en kabaal met zich meebrachten. Het Fort Sint Pieter was onder meer een podium voor beatgroepen, fanfarekorpsen en rockbands. Omdat er geen woonwijk in de onmiddellijke omgeving was gelegen kon deze er dan ook geen enkele hinder van ondervinden. 

Nu is het daarmee gedaan. Enkele jaren geleden heeft de gemeente Maastricht samen met Natuurmonumenten het fort fraai gerestaureerd en daarmee het het oude krijgsverleden teruggegeven. Het staat er inmiddels krachtig en waardig bij. 

Onwillekeurig gingen mijn gedachten naar de Teletubbies en gaandeweg verraste Maastricht me meer en meer.