The Analogues is een Nederlandse band die zich uitsluitend bezig
houdt met het live uitvoeren van de muziek van The Beatles die deze vanaf 1967
op de plaat hebben gezet. Zelf waren The Beatles destijds daar, technisch en
praktisch gezien, niet toe in staat. Vanaf 1967 vormden ze uitsluitend een
studiogroep, die complexe arrangementen, de meest uiteenlopende instrumenten en
ongehoorde geluidseffecten in hun muziek verwerkten. George Martin drukte een
grote stempel op hun producties. Hoe idioot deze ook was, hij wist aan iedere
wens van The Beatles een mouw te passen. Martin was een muzikale acrobaat.
Buitencategorie.
In het Nederlandse
theatercircuit hebben The Analogues tot nu toe drie lp's van The Beatles integraal
ten gehore gebracht: The Magical Mystery
Tour, Sergeant Pepper's Loneley Heart's Club Band en de
dubbel elpee The Beatles, beter bekend
onder de naam die de hoes kenmerkt: The
White Album. Deze drie concerten bezocht ik. Een verbluffende, haast
verbijsterende ervaring. De concerten werden afgesloten met een muzikale
potpourri van Beatles-liedjes uit de oude doos. Daarbij werden identieke
instrumenten van toen bespeeld. Dat spreekt. Indrukwekkend was het
moment waarop de Ludwig Oyster Black
Pearl het podium werd opgeschoven. Glans en glimmer.
Alle instrumenten en versterkers die The Beatles tijdens de opnames
van hun muziek hebben gebruikt, hoe minimaal de bijdrage ervan ook is
geweest, hebben The Analogues aangeschaft. Ze weten deze minutieus te bespelen.
De wereldwijde zoektocht naar deze specifieke instrumenten was een enerverende.
Meende men ergens een Hohner Planet N te
hebben gevonden, een soort
elektrische piano die op Sgt.Pepper werd
gebruikt, maar het bleek een N II uit
1968, dan voldeed deze niet: deze bestond in '67 immers nog niet. Van aanschaf werd
dan ook afgezien. We lijken van doen te hebben met een collectieve dwangneurose,
maar een dergelijk etiket past deze wonderlijke muzikale archeologen niet.
In juni 2017 werd The White
Album Concert van The Analogues in MartiniPlaza, Groningen aangekondigd: 8
maart 2018. Dat duurde nog even. Maar toch zat ik al rap op de site van
MartiniPlaza voor de aanschaf van een kaartje. Dan is dat alvast geregeld. The
Analogues mag je niet aan je voorbij laten gaan. Dat was me inmiddels gebleken. Maanden later attendeerde een van mijn dochters me enthousiast op de komst van
The Analogues naar Groningen. Misschien stelde ik haar wat teleur met de mededeling
dat ik al en kaartje had. ‘Ga je mee?’ vroeg ik uitnodigend. Haar antwoord was
meer dan duidelijk: nog diezelfde dag kocht ik ook voor haar een ticket. Ik
verbaasde me over de prijs ervan: slechts € 32,50.
'Huh, die van mij was toch iets van € 74, -?’
Ik dook er maar eens in, in dit gemarchandeer.
Mijn kaartje kocht ik in juli 2017 via www.martiniplaza.nl. Dat dacht ik. Niets
wees me er op dat dat niet het geval was. Schimmige bedrijfjes nestelen zich
ongemerkt in sites van betrouwbare ticketdistributeurs. Met een ondoorzichtige,
listige truc is iemand anders met mijn bestelling aan de haal gegaan. Deze
verkoopt mij vervolgens mijn eigen kaartje, niet zonder de prijs ervan
krankzinnig te hebben verhoogd en er ook nog een extra toeslag voor
reserveringskosten aan te hebben toegevoegd. Ja, het kon allemaal niet op met
al die kostenposten die deze prijsopdrijving lijken te billijken. Een
ticket bij MartiniPlaza kostte € 32,50, maar
uiteindelijk betaalde ik € 74, - bij www.toptickets.nl, het dubieuze
kantoor dat zich ongemerkt mengde in mijn achteloze aanschaf. Een
prijsverhoging van maar liefst 227 %. De fysieke tickets zijn identiek, met
slechts verschil in praktische en administratieve nummers.
Toptickets doet in exorbitante woekerprijzen. Hiermee doet het haar
naam alle eer aan. Maar op de door hen verkochte ticket valt deze naam niet te
traceren. De entertainmentindustrie, zo gevarieerd en breed als deze is, ziet deze
louche praktijk al jaren machteloos aan. Deze als crimineel te
kwalificeren gaat misschien wat te ver, maar Toptickets zoekt wel de grens op
van wat nou net én nou net niet juridisch door de beugel kan. Hier past de
kwalificatie flikkerij.
Er gloort hoop. GUTS is een Nederlandse
start-up die eenvoudige, eerlijke en transparante aanschaf van evenemententickets
fraudeproof garandeert. Daarbij wordt gebruik gemaakt van blockchain, een
digitale techniek die iedere verkochte ticket, simpel gezegd, gepersonaliseerd
versleuteld. Toe maar! Men schermt daarbij ferm met registratie, identificatie
en authenticiteit. Welaan, dan kan jouw aangeschafte ticket nooit van een ander
worden. We zullen het beleven.
Wandelend naar ons concert vroegen Ruth en ik ons onder meer af hoe Blackbird zou worden uitgevoerd. Weliswaar
een ogenschijnlijk niemendalletje over een merel die op een zwoele lenteavond
zijn liedje riedelt, maar tegen de politieke achtergrond van 1968, met
name de burgerrechtenbeweging en Black Power Movement, zou Blackbird maar
zo een hommage geweest kunnen zijn aan activiste Angela Davis.
Voorovergebogen op een barkrukje, links op het duister podium, een
gitaar ter hand en mooi intiem aangelicht, daar zat Diederik van Nomden. Hij nam dit akoestisch liedje perfect voor zijn rekening. Toen
het einde bijna daar was applaudisseerde de zaal wat te voorbarig: vanachter
het donkere gordijn verscheen sereen een in zwart gestoken heer die bezit nam van een rechts opgestelde microfoon. Met een perfecte imitatie gaf deze vogelfluisteraar Blackbird de
lieflijke afronding die het liedje siert, een merel die zo vrolijk floot als deze
dat in de zomer van 1968 ook al deed.
Sprakeloos keken we elkaar aan.
Met hun sublieme prestatie ontnamen The Analogues me deze avond het
gevoel veel te veel voor mijn sjoemelticket te hebben betaald. Het was het kennelijk
allemaal waard.
Maar toch.