Deze foto van mijn dochter Marin (Parijs, maart 2012) plukte ik van haar Facebook.
Het is een fraai plaatje, een mooie compositie: binnen drie strakke, heldere lijnen wordt ze gevangen. Het rood en oranje van de achtergrond accentueert - wellicht onbedoeld - het onderwerp waar het hier om te doen is: Marin.
Gelegen in een strandstoel straalt ze een voortkabbelende rust uit, ze vlecht een strengetje haar, de gedachten zijn elders. Dat is duidelijk. Nog heel even, dan is ze weggedoezeld.
Deze mooie, ontspannen afwezigheid deed me onmiddellijk denken aan Made in the Shade.
In 1976 brachten de Rolling Stones deze volstrekt overbodige verzamelaar uit. Het voegde, artistiek gezien, niets toe aan hun oeuvre. Het album was immers een compilatie van nummers van hun werk van 1971 tot 1973: een commercieel opvullertje als opmaat tot hun pièce de résistance Black and Blue (1975).
Maar goed, een mooie hoes, dat heeft Made in the Shade ons opgeleverd, een beeld dat zich 36 jaar later met een vergelijkbare, vredige ledigheid laat associëren.
