woensdag 23 september 2015

Volkswagen




We zien hier de contouren van het dak plus de stijlen van de voorruit van mijn Peugeot 104 uit 1977. Op de achtergrond passeert een verhuiswagen.



De Peugeot 104 werd in 1972 ontworpen door de Italiaan Paolo Martin, destijds werkzaam bij Pininfarina, een studio die veel invloed heeft gehad op het uiterlijk van auto’s uit de jaren zeventig en tachtig. Bij de introductie van de Peugeot 104 was deze Europa’s eerste volwaardige, kortste en kleinste vierdeursauto. Volkswagen produceerde op dat moment nog steeds de Kever, het paradepaardje van Adolf Hitler. Uiteindelijk gingen er wereldwijd meer dan 21 miljoen exemplaren ervan over de toonbank. Volkswagen deed zich hiermee haar naam meer dan eer aan.

Nadat de productie van de Kever definitief was beëindigd wist VW aanvankelijk geen geschikte compacte middenklasser als opvolger ervan in de markt te zetten.

Maar dan.

In mei 1974 werd de Golf geïntroduceerd, een design van Giorgetto Giugiaro. Hij kopieerde de sobere, strakke lijnen, de scherpe hoeken en de gedrongen vorm van de elegante Peugeot 104, die op dat moment al twee jaar als allereerste hatchback op de markt was.

In de treurige Groninger wijk Vinkhuizen heb ik niets te zoeken, maar enige tijd geleden was ik er toch: in de Metaallaan. Zo hard die naam, zo poëtisch die klinkt. Langs het trottoir trof ik een Golf van de eerste generatie. Ik plaatste mijn 104 erachter en ernaast en maakte een drietal knullige foto’s.



Ten tijde van de introductie van de Golf in 1974 stond Volkswagen aan de rand van de financiële afgrond. Het kopiëren van het succesvolle concept van de Peugeot 104 bleek haar redding. Inmiddels zijn we zeven succesvolle generaties van de Golf verder. 

De affaire rond het Abgasskandal, de sjoemelsofotware van VW, getuigt in feite van crimineel en commercieel geniep waarmee Volkswagen het verkoopsucces van de Golf optimaal tracht uit te wringen. 

Wellicht de nagel aan haar doodskist.




vrijdag 4 september 2015

Bruhns



Onlangs kreeg ik een pocket cadeau, Made in France (Reed Darmon, 2009, Chronicle Books, San Francisco), een Engelstalige uitgave waarvoor ik desondanks de titel Fabriqué en France, dan wel Produits de France zou hebben gekozen.

In maar liefst 254 pagina’s lopen we door de Franse grafische geschiedenis van de vorige eeuw en wel aan de hand van filmaffiches, mode, koekblikken, lp-hoezen, kaasverpakking, toerisme, postzegels, asbakken, glaswerk, vloeitjes en zo veel meer. Het boek straalt uitbundig uit hoe alledaagsheid elegant, stijlvol, verfijnd, verrassend dan wel avant-gardistisch zich laat vormgeven.

Al bladerend trof me op pagina 51 de volgende afbeelding: 



Het betreft behang van schilder en decorateur Ivan da Silva-Bruhns (1881-1980) uit zijn serie Répertoire du Goût Moderne (1928).

Voor € 14,- kocht ik uit het faillissement van Polare een cassette met daarin vier boeken die het muzikale solowerk van The Beatles belichten. De uitgave ziet er weliswaar verzorgd uit, maar inhoud en fotografie doen goedkoop aan. En dat doet vooral de omslag:


Ook als solisten verdienen The Fab Four zo veel meer dan de kwalificatie muzikaal behang welke de omslag van de cassette impliciet suggereert.